غارشناسی و غارنوردی



غارها مکان‌های جالبی هستند. هر قدر هم انسان سعی کند که با احتیاط در داخل آن حرکت کند، خیلی ساده و سریع از خود رد پا باقی می‌گذارد. در غارها مکانیسم "مرمت کردن" وجود ندارد؛ آن چه که شکسته است یا نامی که بر روی دیوار نوشته شده است، همان طور باقی می‌ماند.


انسان‌ها به دلایل مختلفی از غارها دیدن می‌کنند، اما برای حیوانات، غار محل زندگی و غذا است. در ضمن غارها یک راه برای حفظ آب‌های طبیعی هستند. هر آلودگی می‌تواند باعث سمی شدن منابع، برای ما انسان‌ها بشود. این امر کاملا به خود ما بستگی داردکه غارها را، هنگامی که از آن‌ها بازدید می‌کنیم، حفظ کنیم. در زیر به طور خلاصه لیستی از کارهائی که می بایستی انجام دهیم که کمتر به غارها صدمه بخورد را، مشاهده می‌کنید.


غارها را به همان وضعیتی که هنگام ورود شما بود، ترک کنید. البته اگر شما آشغال‌های بازدید کنندگان قبلی را دیدید با خود به بیرون ببرید. قبل از ورود به غار در مورد تمام این نکات با همراهان خود صحبت کنید. تمام غارنهشتهها، سنگ‌ها، حیوانات، باقی مانده‌های آثار باستان شناسی و تاریخی و هر چه که متعلق به غار است را بدون دست زدن به آن، همان جا بگذارید. تمام آشغال‌های خود را به بیرون ببرید، حتی آشغال‌هائی که در محیط بیرون، در طبیعت قابل تجزیه هستند.


ممکن است که برای شما صحبت دراین مورد خیلی جالب نباشد، اما مهم است: اگر شما برای دفع ادار و یا مدفوع بایستی به توالت بروید، صبر کنید تا از غار خارج شوید. در غیر این صورت با خود یک دبه یا ظرف در دار ببرید. غارنوردانی که برای مسیرهای طولانی به غار میروند، ظرف خود را همراه می‌برند. فضولات انسانی برای ارگانیسم‌های داخل غار، مضر و برای آب‌های زیرزمینی، ناسالم هستند، آن
آب ممکن است آب آشامیدنی شما یا دیگران باشد؛ به آرامی تجزیه می‌شوند، بدبو هستند و تا زمان خیلی طولانی همان طور باقی میمانند.


از آسیب زدن به جانوران داخل غار پرهیز کنید. غارها محل ست بعضی از انواع خفاشها هستند. اهمیت این موضوع در کنترل ات و گرده افشانی گلها میباشد. آنها، بویژه در مقابل دخالتهای انسانی، در هنگام خواب زمستانی و در هنگامی که بچه بدنیا میآورند، آسیبپذیر هستند. بهترین کار این است که مواقعی که غارها توسط خفاشها مورد استفاده قرار میگیرند، وارد آنها نشوید. در خیلی از کشورهای اورپائی و در ایالات متحده آمریکا، هم اکنون قانونی تصویب شده که ورود غارنوردان و یا بازدیدکنندگان معمولی به این گونه غارها را، از اول پاییز تا آخر فروردین هر سال، ممنوع کرده‌اند.


هنگامی که در غار راه میروید، فقط برروی یک مسیر روی کف غار، حرکت کنید تا آسیب را به حداقل برسانید. راه رفتن و صخره نوردی در داخل غار، میتواند به اجزاء ظریف غار، صدمه بزند. همچنین کفش شما میتواند گِل را بر روی صخرههای تمیز و یا گل سنگها ببرد. مواردی که غارنوردان آگاه، به علت حساسیت فرماسیونهای غار، فقط یک بار، آن هم یک نفر و فقط با جوراب تمیز، به قسمتی وارد شده و با گرفتن چند عکس، برای همیشه آن جا را ترک کردهاند، کم نیست. در این موارد به هیچ گروه دیگر، اجازهٔ ورود به آن قسمت یا به کل غار داده نمیشود.


از دست زدن به غارسنگهای داخل غار خودداری کنید. حداقل این کار باعث میشود که گِل موجود برروی دستکش، کفش یا لباس شما، به آنها منتقل نشوند. اگر شما بایستی بر روی یک سنگ رسوبی بروید، از دستکش و لباس تمیز استفاده کنید و کفش خود را دربیاورید. به این ترتیب از کثیف شدن آنها توسط شما جلوگیری میشود.


با دقت مسیر حرکت خود را انتخاب کنید. با این کار از تخریب و شکستن فرماسیونها و از گذاشتن آثار پای گلی خود بر روی آنها خودداری خواهید کرد. به نظر خیلی ساده میرسد، اما محیط غار پر از شگفتی است.


در غار مواظب سلامتی خود باشید. با دقت از خود مراقبت کنید و از پیش آمدن حوادثی که در داخل غار منجر به آسیب زدن به شما میشوند، جلوگیری کنید.


بیائید غارها را حفظ کنیم. وقتی به غاری میروید از خود چیزی در آن جا نگذارید و هنگامی که از غاری خارج میشوید هیچ چیز با خود بیرون نیاورید.


بیائید جلوی تخریب غارها را
بگیریم. این کار فقط با بالارفتن دانش خود و دیگران در مورد غارها ممکن است.
نوشته سایمن بروکس غارنورد انگلیسی نقشه بردار غارهای علی‌سرد و دانیال با ترجمه شراره غازی
 
برگرفته از سایت:http://caving-in-iran.org/

دهانه بسته شده غار

 

عکس اول:
درب غارهایشان را می‌بندند و کلیدش در کلوپ غارشناسی منطقه می‌ماند.
اگر مایل به غارنوردی و غارشناسی هستید باید در کلوپ مذکور ثبت نام کنید و بعد از گذشت مراتب آموزشی نزد پیشکسوتان غارنوردی اجازه ورود بگیرید.
منبع:PH:Vicente Marhuenda
عکس دوم:
به همت غارنوردان در کشورهای مختلف درب غارهای مهم بسته می‌شود تا از طبیعت با ارزش در مقابل افراد ناآگاه محافظت بشود.
منبع:https://www.instagram.com/p/BVXoIiYjM1i
عکس سوم:
درب چاه غاری در بریتانیا برای محافظت توسط غارنوردان مسئولیت‌پذیر بسته شده است.
منبع:https://twitter.com/BendriggTrust/status/1037581302860529664?s=19
عکس چهارم:
درب غار اسب کوهستان برای محافظت بسته است و شما برای ورود به آن نیاز به مجوز دارید. با این هدف به آدرس دفتر درج شده روی تابلو مراجعه کنید.
کلوپ غار شمال کوهستان راکی.
منبع:https://www.instagram.com/p/BhrPWPynjQ-/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=mthnnwb0yy8c
عکس پنجم:Cave gate in Coleman Cave
نصب درب مخصوص حفاظت از خفاش‌ها روی دهانه غار توسط غارنوردان مسئولیت پذیر که به صورت افقی نصب می‌شود زیرا خفاش توان عبور از شکاف‌های عمودی را ندارد.
عکس ششم:
تست عبور موفق خفاش از درب مخصوص محافظت از خفاش ها روی دهانه غارها و معادن در آمریکای شمالی
منبع: انجمن ملی غارشناسی آمریکا
عکس هفتم:
‌ درب غار لچوگویلا آمریکا با طول بیش از دویست و بیست و دو کیلومتر بسته است تا افراد آموزش ندیده نتوانند وارد غار شوند.
اجازه ورود فقط برای برخی از اعضای تایید شده انجمن غارشناسی آمریکا برای ادامه اکتشاف و مطالعه است.
عکس هشتم:
غارنوردان مسئولیت پذیر برای حفاظت از افراد از سقوط به چاه و حفاظت از غار در مقابل تخریب و آلودگی افراد ناآگاه درب آنرا اینگونه می‌بندند.
هر گونه رفتار غیر محیط زیستی از طرف اعضای این کلوپ باعث لغو مجوز استفاده از غارهای منطقه خواهد بود.
عکس نهم:
نمونه‌ای از غارهای با درب بسته که برای ورود افراد فاقد صلاحیت و هدف پیمایش بیهوده ممنوع است.
منبع: https://www.instagram.com/p/BhUif4-nrw1/?igshid=1j8j8mipnsqlj
عکس دهم:
غارنوردان مسئولیت پذیر برای جلوگیری از پیمایش بیهوده و حفاظت از خفاش‌ها درب غار را بسته‌اند تا از تخریب و آلودگی آن جلوگیری کنند.
منبع:Ph:Liviu Valenas

@PersianSpeleology

#غارنوردی_مسئولانه
#غار
#غارنوردی
#غارنوردی_هیجان_انگیز 
#غارنوردی_حرفه‌ای
#غار_نوردی 
#غارنوردی_اکتشافی 
#غارعلیصدر_همدان
#غارنوردی_حرفه_ای
#گردشگری
#توریسم
#کاوش_غار
#غارشناسی
#غار_گردی
#غار_پیمایی
#غارشناسی_فارسی


یک بیماری قارچی باعث مرگ نزدیک به هفت میلیون خفاش در شش سال گذشته درآمریکا شده است. این بیماری که به نام "بینی سفید" شناخته شده، کشاورزان و حامیان طبیعت را در آمریکا بسیار نگران کرده است.

این نگرانی ها به دولت آمریکا هم رسیده و اخیرا کنگره این کشور، مبلغ چهار میلیون دلار بودجه برای کنترل و تحقیق درباره آن اختصاص داده است.

میزان مرگ خفاشها را که اداره حیات وحش و شیلات آمریکا روز چهارشنبه (۲۸ ژانویه) اعلام کرده، از آنچه قبلا تصور می شد بسیار بیشتر است. این حادثه از آن جهت بیشتر جلب توجه کرده که می تواند برای کشاورزان زیانبار باشد.

آخرین سرشماری خفاشها در سال ۲۰۰۹ در آمریکا انجام گرفت. اما سرشماری جدید نشان می دهد که میزان تلفات این حیوانات، ۵ تا ۶ برابر بیشتر از تخمین قبلی است.

مسئولان محیط زیست آمریکا می گویند، در برخی از ایالات این کشور، تمامی خفاشها از بین رفته اند و اگر این موضوع به طور جدی پیگیری نشود، ممکن است جمعیت آنها در شمال شرقی آمریکا کاملا از بین برود.

این بیماری که برای اولین بار درسال ۲۰۰۶، در ایالتهای شمال شرقی آمریکا، از جمله نیویورک، ورمانت و نیوجرسی دیده شد، از طریق قارچهای سفیدی که بر روی بینی خفاشها بوجود می آید، شناسایی می شود.

این قارچها با سرما سازگاری دارند و از راه پوست به بدن خفاشها نفوذ می کنند.

خفاشهای مبتلا به "بینی سفید" حرکات عجیبی را از خود نشان می دهند.

مثلا خیلی در ارتفاع پایین پرواز می کنند، به جای شبها، روزها از غارهای خود خارج می شوند و یا دیگر به خواب زمستانی نمی روند.

گاهی هم درهوای سرد زمستانی به دنبال غذا ازپناهگاههای خود خارج می شوند و جانشان را از دست می دهند.

تحقیقاتی که زیست شناسان انجام داده اند نشان می دهد، درغارهایی که "بینی سفید" شیوع پیدا می کند، ۹۹ درصد خفاشها از بین می روند.

آنها معتقدند اگر نسل خفاشها از بین برود، برای انسانها هم مشکلات زیادی ایجاد خواهد شد، از جمله مشکلات اقتصادی.

مثلا در آمریکا، در خیلی از مزارع، برای کشتهایی مثل پنبه و ذرت به جای آفت کش از خفاشها استفاده می شود.

دانشمندان می گویند یک خفاش ماده که به سن باروری رسیده باشد، می تواند هر شب، به اندازه وزن خود، ه مصرف کند.

این برای کشاورزان بسیار مهم است، چراکه برآوردها نشان می دهند اگر خفاشها نباشند، مخارج کشاورزان برای خرید آفت کشها در آمریکا چند برابر می شود.

خفاشها در مبارزه با اتی که حامل بیماری ها هستند، نیز نقش مهمی را ایفا می کنند.

اما بسیاری از عواقب ناپدید شدن این داران، برای انسانها شناخته شده نیست و تنها پس از منقرض شدن آن بروز خواهد کرد.

زیست شناسان امیدوارند با بررسی بیماری مشابهی که چندی پیش در اروپا میان خفاشها شیوع پیدا کرده بود، راه حلی برای ریشه کن کردن بیماری "بینی سفید" پیدا کنند.

خفاشهای اروپایی پس از مدتی دست و پنجه نرم کردن با این بیماری توانستند، در نهایت به زندگی خود ادامه بدهند.


غارنهشته غارنوردی مسئولانه
 
غارها مکان‌های جالبی هستند. هر قدر هم انسان سعی کند که با احتیاط در داخل آن حرکت کند، خیلی ساده و سریع از خود رد پا باقی می‌گذارد. در غارها مکانیسم "مرمت کردن" وجود ندارد؛ آن چه که شکسته است یا نامی که بر روی دیوار نوشته شده است، همان طور باقی می‌ماند.


انسان‌ها به دلایل مختلفی از غارها دیدن می‌کنند، اما برای حیوانات، غار محل زندگی و غذا است. در ضمن غارها یک راه برای حفظ آب‌های طبیعی هستند. هر آلودگی می‌تواند باعث سمی شدن منابع، برای ما انسان‌ها بشود. این امر کاملا به خود ما بستگی داردکه غارها را، هنگامی که از آن‌ها بازدید می‌کنیم، حفظ کنیم. در زیر به طور خلاصه لیستی از کارهائی که می بایستی انجام دهیم که کمتر به غارها صدمه بخورد را، مشاهده می‌کنید.


غارها را به همان وضعیتی که هنگام ورود شما بود، ترک کنید. البته اگر شما آشغال‌های بازدید کنندگان قبلی را دیدید با خود به بیرون ببرید. قبل از ورود به غار در مورد تمام این نکات با همراهان خود صحبت کنید. تمام غارنهشتهها، سنگ‌ها، حیوانات، باقی مانده‌های آثار باستان شناسی و تاریخی و هر چه که متعلق به غار است را بدون دست زدن به آن، همان جا بگذارید. تمام آشغال‌های خود را به بیرون ببرید، حتی آشغال‌هائی که در محیط بیرون، در طبیعت قابل تجزیه هستند.


ممکن است که برای شما صحبت دراین مورد خیلی جالب نباشد، اما مهم است: اگر شما برای دفع ادار و یا مدفوع بایستی به توالت بروید، صبر کنید تا از غار خارج شوید. در غیر این صورت با خود یک دبه یا ظرف در دار ببرید. غارنوردانی که برای مسیرهای طولانی به غار میروند، ظرف خود را همراه می‌برند. فضولات انسانی برای ارگانیسم‌های داخل غار، مضر و برای آب‌های زیرزمینی، ناسالم هستند، آن
آب ممکن است آب آشامیدنی شما یا دیگران باشد؛ به آرامی تجزیه می‌شوند، بدبو هستند و تا زمان خیلی طولانی همان طور باقی میمانند.


از آسیب زدن به جانوران داخل غار پرهیز کنید. غارها محل ست بعضی از انواع خفاشها هستند. اهمیت این موضوع در کنترل ات و گرده افشانی گلها میباشد. آنها، بویژه در مقابل دخالتهای انسانی، در هنگام خواب زمستانی و در هنگامی که بچه بدنیا میآورند، آسیبپذیر هستند. بهترین کار این است که مواقعی که غارها توسط خفاشها مورد استفاده قرار میگیرند، وارد آنها نشوید. در خیلی از کشورهای اورپائی و در ایالات متحده آمریکا، هم اکنون قانونی تصویب شده که ورود غارنوردان و یا بازدیدکنندگان معمولی به این گونه غارها را، از اول پاییز تا آخر فروردین هر سال، ممنوع کرده‌اند.


هنگامی که در غار راه میروید، فقط برروی یک مسیر روی کف غار، حرکت کنید تا آسیب را به حداقل برسانید. راه رفتن و صخره نوردی در داخل غار، میتواند به اجزاء ظریف غار، صدمه بزند. همچنین کفش شما میتواند گِل را بر روی صخرههای تمیز و یا گل سنگها ببرد. مواردی که غارنوردان آگاه، به علت حساسیت فرماسیونهای غار، فقط یک بار، آن هم یک نفر و فقط با جوراب تمیز، به قسمتی وارد شده و با گرفتن چند عکس، برای همیشه آن جا را ترک کردهاند، کم نیست. در این موارد به هیچ گروه دیگر، اجازهٔ ورود به آن قسمت یا به کل غار داده نمیشود.


از دست زدن به غارسنگهای داخل غار خودداری کنید. حداقل این کار باعث میشود که گِل موجود برروی دستکش، کفش یا لباس شما، به آنها منتقل نشوند. اگر شما بایستی بر روی یک سنگ رسوبی بروید، از دستکش و لباس تمیز استفاده کنید و کفش خود را دربیاورید. به این ترتیب از کثیف شدن آنها توسط شما جلوگیری میشود.


با دقت مسیر حرکت خود را انتخاب کنید. با این کار از تخریب و شکستن فرماسیونها و از گذاشتن آثار پای گلی خود بر روی آنها خودداری خواهید کرد. به نظر خیلی ساده میرسد، اما محیط غار پر از شگفتی است.


در غار مواظب سلامتی خود باشید. با دقت از خود مراقبت کنید و از پیش آمدن حوادثی که در داخل غار منجر به آسیب زدن به شما میشوند، جلوگیری کنید.


بیائید غارها را حفظ کنیم. وقتی به غاری میروید از خود چیزی در آن جا نگذارید و هنگامی که از غاری خارج میشوید هیچ چیز با خود بیرون نیاورید.


بیائید جلوی تخریب غارها را
بگیریم. این کار فقط با بالارفتن دانش خود و دیگران در مورد غارها ممکن است.
نوشته سایمن بروکس غارنورد انگلیسی نقشه بردار غارهای علی‌سرد و دانیال با ترجمه شراره غازی
 
برگرفته از سایت:http://caving-in-iran.org/

طبیعت، سراسر آکنده از ناشناخته ها و پدیده های پر راز و رمز است؛ بسی سادگی است که بپنداریم زمین و محیط زیست خود را خوب می شناسیم، و یا بدتر از آن، بر این پندار اشتباه آمیز باشیم که می توانیم بر این محیط چیره گردیم. آدمی، حداکثر توان آن را دارد که به این لایه ی نازک و شکننده ی حیات که بر پوسته ی زمین رنگ های خیره کننده ی بی شمار زده است، آسیب های کاری بزند و با این کار، پیش از هر چیز خویشتن را از نعمت تنوعی که در دوران معاصر ما احتمالا غنی ترین تنوع زیستی تاریخ زمین بوده، محروم و محروم تر کند. و در ثانی (به علت همان ندانم کاری) زیست خود را بر این کره ی کوچک آبی و سبز که در تمامی فضای شناخته شده تا امروز بی مانند است، سخت و سخت تر کند.همین زمین کوچک، در قیاس با لایه ی زنده ی سطح آن، که بشریت با تمامی ساخت و سازهای خود تنها بخشی از آن به شمار می رود بسیار عظیم است؛ برای آن که تصویری از کوچک بودن خودمان و شکنندگی کل حیات داشته باشیم، می توان یک مثال آورد: فرض کنید که از مرکز زمین، با سرعتی بالا می آیید که سه ماه طول می کشد تا به سطح زمین برسید. در این حال، فقط در پنج دقیقه ی آخر سفر، نخستین نشانه های حیات را (که مربوط به گونه های زنده ی اقیانوس ها است) و بیشترین گونه گونی را تنها در چند ثانیه آخر خواهید دید. آیا این کافی نیست که خودخواهی و خود بزرگ بینی را کنار بگذاریم و بر پهنه ی آفرینش فروتنانه تر گام بگذایم؟!.غارها، جلوه گاه های دیگری از تنوع ساختاری زمین، و مکان هایی متفاوت با محیط مانوس سطح سیاره هستند که می توانند ما را به شناختی دیگرگونه از این جهان راز آمیز رهنمون شوند. از روزنه ی غارها است که می توانیم به حفره ها و دالان های پیچ در پیچ لایه های زیرین زمین راه یابیم و پدیده های شگفت انگیز ژرفاهای آن را ببینیم. غارپیمایی، فرصتی است برای کشف؛ امکانی برای شناخت؛ و راهی برای کاوش جهان تاریک درون این سیاره که دانسته هایمان از آن بسیار کم تر از آن چیزی است که از آسمان و کهکشان ها می دانیم. غار؛ ستگاه، پناهگاه، و نهانگاه آدمیان در بسیاری از بخش های کره ی زمین، غارها و اشگفت های طبیعی طی صدها هزار سال اقامتگاه یا پناه دهنده ی انسان از گزند سرما و گرما و جانوران مهاجم بوده اند. وجود سنگ نگاره بر دیواره ها ی درون یا مجاور دهانه ی شماری از غارها، آثار اجاق های باستانی و یا بقایای استخوان و سلاح، همچنین آثار کنده کاری یا سنگ چینی، نشانه هایی از حضور انسان در غارها است. در دوره های پس از غارنشینی های اولیه هم که انسان در خانه های روستایی و شهری مسکن گزید، او باز هم به صورت های گوناگون به غارها رفت و آمد داشته است. برای مثال، از غار علی سرد (که امروزه بیشتر "علی صدر" خوانده می شود) در دوره هایی به عنوان نوعی ذخیره گاه آب استفاده می شده است؛ از غار کان گوهر، سنگ آهن استخراج می کردند؛ غار اسپهبد خورشید با ساخت اطاق و پلکان و راه های سخت گذر، به شکل دژی دست نیافتنی درآمد که برای زمانی دراز تسخیر آن برای مهاجمان ناممکن بود؛ غار بابا جابر، احتمالا محل برگزاری مراسم آیینی بوده؛ غار پیر هشتاد، ماوای مردی وارسته و تارک دنیا بوده، و. بسیاری غارهای دیگر که در شرایطی ویژه یا برای افرادی خاص مکان استقرار یا گذر بوده اند. به جز غارهای طبیعی، گاه پیشینیان ما با کندن دیواره های کوه یا کناره ی رودها، یا با گسترش دادن سوراخ های موجود، غارهای دست کنده می ساختند که کاربردهای اقامتی، دفاعی، آیینی، دام داری، و جز آن داشته است. از این دست غارها، می توان به مجموعه غارهای پل مون در جاده ی هراز، غار قلعه جوق همدان، غار کرفتو در کردستان، و غار نیاسر کاشان اشاره کرد.غارنوردی: امروزه، انسان برای دو منظور اصلی به غارنوردی می پردازد: نخست برای تماشا، ماجراجویی، تحرک، ی حس کنجکاوی، و خلاصه برای آن چه که در مقوله ی ورزش و گردش می گنجد. دوم برای مطالعه و پژوهش درباره ی زمین. مقوله ی نخست را بیشتر با نام غارپیمایی»، و مقوله ی دوم را به عنوان غار شناسی» می خوانند. غارپیمایی، خود دارای چند گرایش است: از پیمایش غارهای توریستی و تجهیز شده که همگان بی آن که مهارت ویژه ای به دست آورده باشند، می توانند انجام دهند تا غارنوردی های دشوار ماجراجویانه که به قصد شناسایی دهلیزهای ناشناخته یا برجا گذاشتن رکورد انجام می شوند.

دیدن یک غار برای هر کس، فارغ از این که ورزشکار باشد یا گردشگر، جوان باشد یا پیر، در یکی از زمینه های علمی متخصص باشد یا نه، با هدف خاصی وارد غار شده باشد و یا بدون برنامه ریزی قبلی گذرش به آن جا افتاده باشد، و . در هر صورت، تجربه ای است جذاب و خاطره ای ماندگار.
تماشای سنگ های چکنده، چکیده، ستون ها، آبشارهای سنگی، و دیگر پدیده های غیرعادی زیر زمینی که به طور کلی "سنگال" یا "غار نهشته" نامیده می شوند، و پیمودن راه هایی که در هر پیچ، چشم اندازی بدیع فرا روی بیننده قرار می دهند، چیزی نیست که هیچ انسانی مایل به آن نباشد. روشن است که در غارپیمایی هم مانند دیگر شکل های گردشگری، رفت و آمدهای مکرر به ویژه اگر با رفتار غیرمسوولانه همراه باشد، می تواند به تخریب آن زیبایی ها که به قصد بهره بردن از آنها آمده ایم، بیانجامد. با این تفاوت که حساسیت و شکنندگی محیط غار بسیار بیشتر از محیط های بیرونی است، زیرا سازندهای غار وضعیتی تقریبا ایستا دارند و امکان بازیابی آن ها در مقیاس عمر نسل های انسانی وجود ندارد. از این رو، ضرورت دارد که هم شمار بازدید کنندگان کنترل شود و در حدی باشد که از ظرفیت برد» یا قابلیت تحمل طبیعی غار فراتر نرود، و هم این که هر فرد بازدید کننده نهایت وسواس را در حفظ پدیده های داخل غار به خرج دهد. در این میان، وظیفه ی سازمان های مسوول حفاظت از میراث های طبیعی و فرهنگی کشور در آموزش همگانی برای نگاهداشت غارها، و در برنامه ریزی برای بهره برداری از این سرمایه های ملی، بسیار سنگین است. همچنین راهنمایان غارپیمایی و سرپرستان گروه های غارپیما و کوه نورد باید پیش از ورود به هر غار، نکته های زیست محیطی را به افراد همراه گوشزد کنند و در طول برنامه ی غارپیمایی بر رفتار آنان نظارت داشته باشند.غارشناسی، پیمایش غار است با هدف مطالعه ی علمی. این فعالیت هم شاخه ها و گرایش های گوناگون دارد: پژوهش های زمین شناختی، معدن شناختی، زیست شناختی، مطالعه در وضع منابع آب، سد سازی، و پژوهش در میراث فرهنگی، شماری از هدف های غارشناسی است. پیش زمینه ها برای غارنوردی: اگر به بازدید یک غار تجهیز شده (مانند غار علی سرد همدان یا چال نخجیر دلیجان) می رویم، کافی است که به بروشورهای منتشر شده برای آن غار یا به تابلوهای هشدار دهنده در مدخل، و تذکرهایی که راهنمایان و دیگر ماموران درباره ی پوشاک و دیگر مسایل می دهند، توجه کنیم. اما برای پیمایش غارهای تجهیز نشده، لازم است که با گروه ها و انجمن های متخصص یا فعال در این رشته تماس بگیریم و در برنامه های آموزشی و بازدیدهای سازمان دهی شده توسط آنان شرکت کنیم. توجه داشته باشید که غارنوردی، یک فن است و باید این فن را زیر نظر کارشناسان آن فرا بگیرید. در زیر، به چند نکته ی عمومی اشاره می کنیم:• پیش از رفتن به سوی یک غار، اطلاعات در دسترس درباره ی آن را از دوستان، تارنماها، کتاب ها و مجله ها بگیرید. از ورود تکی به غار خودداری کنید، و برای گروه تان حتما سرپرست کارآزموده ای تعیین کنید.• فقط برای تماشا، عکس برداری و تهیه ی گزارش وارد غار می شویم؛ نه برای برداشتن سنگ ها و غار نهشته های آن یا آثار تاریخی و بقایای انسانی و حیوانی که احتمالا می بینیم، و یا برای بردن نمونه های جانوری و گیاهی که در بخش هایی از غار می زیند، یا برای یادگاری نویسی بر دیواره های غار! اگر آثار زیستی خاص یا آثار تاریخی دیدیم، باید گزارش و عکس یا فیلم آن ها را تهیه کنیم و پیش از اطلاع رسانی همگانی، به مسوولان سازمان های میراث فرهنگی، حفاظت محیط زیست و نیروی انتظامی اطلاع دهیم.• از رها کردن کوچک ترین زباله در غار خودداری کنید و تمام پسماندهای خود را بیرون بیاورید و به شهر بازگردانید. • در صورتی که فکر می کنید ممکن است به قضای حاجت نیاز پیدا کنید، با خود ظرف هایی ببرید که بتوانید مدفوع و ادرار را با آن به بیرون بیاورید.• هیچ گونه یادگاری، چه با رنگ و چه با کنده کاری روی سنگ ها، و یا با برچسب و پلاک و مانند آن به جای نگذارید.• بسیاری از پدیده های درون غار، کاملا حساس و شکننده هستند؛ دست زدن به غار نهشته های ظریف می تواند سبب نابودی آن ها شود. در مسیرهایی که پیش تر عبور شده راه بروید و در جاهایی که لارم است، کفش های خود را درآورید تا به غار نهشته های ظریف آسیب نرسانید. • چراغ پیشانی با باتری های اضافه، پوشاک ضد آب، پوشاک گرم، پوشاک زیر اضافه، چکمه ی لاستیکی آج دار، کلاه ایمنی، قمقمه ی آب، اندکی مواد غذایی پر انرژی، و دستکش چند تا از اقلام ضروری برای پیمایش هر گونه غار کوچک و بزرگ است. 

همراه داشتن طناب و وسایل فنی کاملا بستگی به شناخت قبلی شما از غار، یا توصیه های کتاب راهنما و سرپرست گروه تان دارد. از بردن مشعل به درون غار جدا خودداری کنید، زیرا اطمینانی به دوام آن نیست و به علاوه موجب دود گرفتگی و آسیب دیدگی محیط غار می شود.• ورود خودتان را به غار و زمان تقریبی خروج را به شخص یا اشخاصی که در بیرون هستند و با امدادگران و غارنوردان محلی ارتباط دارند، اطلاع دهید.• پیش بینی وضع هوا را داشته باشید؛ اگر احتمال بارندگی شدید هست، از ورود به غار خودداری کنید.
ممکن است ورود حجم زیادی از آب به غار، شما را گرفتار کند.• توجه داشته باشید که زمان لازم برای بیرون آمدن از غار ممکن است بیش از زمان پیشروی در آن باشد، این نکته به ویژه در مورد غارهای چاهی (مانند غار پراو در کرمانشاه) صدق می کند. بنابراین، بیشتر توان خود را برای بیرون آمدن نگاه دارید.گردشی کردن غارها؛ آری یا نه؟!: آماده کردن غارها برای ورود انبوه بازدید کنندگان می تواند موجب آسیب رسانی جبران ناپذیر به این پدیده های زیبا و کم یاب شود. گشاد کردن دهانه ی غار برای ساده سازی ورود، یکی از زیان آور ترین کارها برای غار است، زیرا تعادل هوا و رطوبت را که یک عامل اساسی در پدید آمدن و بقای غار است، به هم می زند. به علاوه، عملیات انفجار و سنگ بری برای این کار، موجب لرزش دیواره ی غار و سست شدن چکیده ها و چکنده ها می شود. متاسفانه در ایران نه تنها گشادسازی دهنه برای چندین غار انجام شده (علی سرد، قوری قلعه، دربند سمنان، کتل خور زنجان، و.) بلکه گاه حتی یک ورودی اضافه هم برای غار حفر کرده اند (چال نخجیر دلیجان)! نصب نورافکن های قوی، موجب رشد قارچ ها و جلبک ها و در نتیجه سبب آسیب دیدگی سازندهای غار می شود. نورپردازی باید تا حد امکان کم، و به گونه ای باشد که پس از رد شدن بازدیدکنندگان، خاموش شود. نور همچنین ممکن است سبب فراری شدن خفاش ها یا دیگر غارزیان، و حتی از میان رفتن نسل شان شود.برپا کردن رستوران و بوفه در درون غار (که برای مثال، در علی سرد انجام شده)، کاری است بسیار اشتباه که موجب آلودگی محیط، آسیب دیدن چشم انداز، آلودگی صوتی، و برهم خوردن تعادل دمایی محیط به خاطر وجود وسایل گرمایی و تجمع انسان ها می شود. تجهیز افراطی دالان های غار، تمامیت طبیعی آن را به شدت مخدوش می سازد؛ برای مثال می توان به غار دربند سمنان اشاره کرد که وجود ترانس بزرگ برق و در آهنی در دهانه ی غار، و نورافکن های پرشمار و سیم کشی های بی ملاحظه بر دیواره ها، به راستی چشم را می آزارد. همچنین در علی سرد، همه جا نرده و پلکان و پلاک به چشم می خورد که انسان را از لذت تمرکز بر زیبایی های طبیعی محروم می کند.ایجاد امکانات اضافی در نزدیکی غار؛ ممکن است کلیت آن را به خطر اندازد؛ در نزدیکی غار کتل خور زنجان، در نظر داشتند که دریاچه ای مصنوعی ایجاد کنند که این طرح با مخالفت طبیعت دوستان اجرا نشد. آب گیری این دریاچه می توانست سطح آب را در داخل غار بالا ببرد و تمام آن پدیده های چشم گیر را غرق کند.به طور کلی می توان گفت که گردشی (توریستی) کردن غارها باید با کم ترین تغییر در وضع طبیعی آن ها، رعایت تمام ملاحظات زیست محیطی، و در بخش هایی از غار که کم تر آسیب پذیراند، صورت گیرد. و در هر حال، باید بخش های منحصر به فرد، بعضی از مکان های تجمع غارزیان، و اساسا شماری از غارها هیچ گاه برای گردش گری های انبوه تجهیز نشوند و بازدید از آن ها در گروه های کوچک و با مجوزهای معین صورت گیرد. مسوولان کشور باید توجه داشته باشند که شکل گیری غارها (که در همه جای جهان بسیار طولانی است) در کشور خشک ما، به زمان باز هم بیشتری نیاز داشته و هر گونه آسیب وارد به این سرمایه های ملی به هیچ وجه جبران نخواهد شد.چند عامل تهدید کننده ی دیگر:• معدن کاری؛ حفاری در نزدیکی غارها، موجب آسیب دیدگی شدید سازندهای غار می شود. انفجارهای مربوط به یک معدن سنگ در نزدیکی غار دربند سمنان، موجب سست شدن و ریزش چند تا از چکنده ها شد. انفجارهای معدن کاری در کوه پشت غار اسپهبد خورشید، موجب فرو ریختن بخش هایی از آثار تاریخی مربوط به دوران پیش از اسلام در این غار شده است. همچنین برداشت شن و ماسه در پایین دست و کوه روبروی غار، موجب تخریب شدید چشم انداز این دژ صخره» ی بی مانند شده است.

یکی از غارهای دست کنده ی کشور که معدن باستانی قلع بوده (شاکین) با اجاره دادن آن به معدن کاران امروزین، به کلی نابود شده است! • سد سازی؛ انفجارهای مربوط به سد سازی، و همچنین به زیر آب رفتن شمار نامشخصی از غارهای ایران در کوه های زاگرس (برای مثال: به زیر آب رفتن چند غار تاریخی با آبگیری سد سیمره) از مهم ترین عوامل تخریب غارهای کشور است.• اضافه برداشت آب؛ چه به صورت مستقیم از درون غار ( مثلا، در غار سراب همدان)، و چه با افت سطح ایستابی غارها به دلیل برداشت زیادی از سفره های زیرزمینی. بیشترین خطر در این زمینه، متوجه غارهای آبی کشور مانند قوری قلعه، علی سرد، سراب، و همچنین چاه های طبیعی مانند چاه دریا» در استان کرمان است.• رها کردن زباله؛ چاه غار باباگرگر در استان همدان، به زباله دانی روستای نزدیک آن بدل شده است.
گروه های غارپیما، انبوهی از زباله و پسماند در عمیق ترین و دشوارترین غار کشور (پراو) به جا گذاشته اند.• گنج یابی»؛ حفاری غیرمجاز و ی میراث های فرهنگی که شوربختانه، در تمامی گستره ی کشور رواج دارد و بسیاری از محوطه ها و بناهای تاریخی را تخریب کرده، در غارها نیز انجام می شود. به سرقت رفتن کتیبه ی تاریخی غار دست کنده ی قلعه جوق در استان همدان، رنگ پاشی روی آثار تاریخی غار تنگ براق در چهار محال بختیاری، کندن جرزدیوار اتاق های باستانی غار اسپهبد خورشید، نابود سازی سنگ نگاره های ماقبل تاریخی غار آوه زا در استان کرمانشاه، و تخریب سقف ضربی و دیوارهای باستانی در غار باباجابر، فقط چند نمونه از این دست است. • توسعه ی ناپایدار؛ در حریم غار طبیعی- تاریخی اشگفت سلمان ایذه، هتل سازی شده است. جاده سازی و ایجاد تاسیسات گوناگون در نزدیکی دهانه ی تمام غارهایی که توریستی شده، منظر طبیعی حریم آن ها را به کلی مخدوش کرده است.
برداشت از سایت آرتا
@PersianSpeleology


اصل اول:

به هدف و نتیجه کار خود توجه کنیم. آیا برنامه ما فوایدی برای جامعه و طبیعت دارد؟ یک غارنورد مسئولیت پذیر برای اهداف غیر لازم و غیر ضروری به غار نمی‌رود. اهداف ضروری مثل امداد و نجات، اهداف لازم مثل نقشه برداری، پاکسازی و.

پیمایش غار کار بیهوده‌ای است.

 

اصل دوم:

غارنوردی یک کار گروهی است نه انفرادی؛ 

نحوه انجام آن بهتر است گروهی باشد و هر غارنوردی دانش، توانایی و تجهیزات لازم برای برنامه خود را داشته باشد و بخشی از کل زحمات را به عده بگیرد. نتایج آنهم باید به نام تمام گروه رغم بخورد که اینکار با نوشتن گزارش برنامه و درج نام تمام اعضای تیم و کاری که هر فرد انجام داده است قابل انجام خواهد شد.

هر فردی از گروه غارنوردی مسئول ایمنی و حفاظت از خود و جان دیگر همنوردان خود است.

شراکت در تهیه تجهیزات گروهی و نگهداری از آنها، آموزش و تمرین تکنیک‌های استاندارد و امداد و نجات نیز از دیگر مسئولیت‌های عضو یک گروه غارنوردی است.

 

اصل سوم

ما در مقابل طبیعتی که از آن استفاده می‌کنیم مسئولیم؛ در حین غارنوردی چگونه می‌توانیم از غارها حفاظت کنیم و مراتب احتیاط در این محیط حساس را بجا آوریم. کسی غیر از ما به غار نمی‌رود پس حفاظت از حیات و آبهای زیرزمینی، احترام به آثار با ارزش طبیعی و باستانی مثل غارنهشته‌ها و استخوان‌ها یا اشیای باستانی وظیفه ماست.

نه تنها در هنگامی که داخل غار هستیم احتیاط لازم و احترام به طبیعت ضروری است بلکه حتی زمانی که آنرا ترک کرده‌ایم هم در قبال غار مورد نظر مسئولیم.

وقتی ما در غار هستیم از آن حفاظت می‌کنیم ولی آیا وقتی آنرا ترک کردیم و در خانه به استراحت مشغولیم هم خطری متوجه غار هست؟

چگونه می‌توانیم در زمان عدم حضور در غار همچنان از آن حفاظت کنیم؟

آیا بستن درب غارها به این هدف کمکی می‌کند؟

 

اصل چهارم:

ما تور گردشگری نیستیم، به دلیل گمراه شدن اکثر گروه‌های کوهنوردی به سمت گردشگری بی‌ضابطه و اجرای برنامه‌های طبیعت‌گردی رایگان که خارج از عنوان و تخصص آنها است؛ تفکر علاقمندان به غارنوردی هم تخریب شده و آنها تصور می‌کنند که لابد یک گروه غارنوردی هم مانند کوهنوردان با هدف گردش بیهوده و مجانی در غارها تشکیل شده است. بنابراین در بدو ورود به یک گروه یا حتی انجمن غار اولین سوالشان درباره نحوه اجرای برنامه گردش و تفریح در یک غار است. پیش آمده که حتی برخی از آنان برای عدم اجرای چنین برنامه‌ای به مسئولین گروه اعتراض هم کرده‌اند که نشانه متوقع بودن آنها است. این در حالی است که اصالت غارنوردی در کاوش، مطالعه و در نهایت تلاش برای حفاظت از غارها بوده است. پس نتیجه می‌گیریم که ما بعنوان یک گروه غارنوردی ماهر تور گردشگری رایگان نیستیم و وظیفه‌ای نسبت به چرخاندن و خوشحال کردن کسی داخل غارها نداریم.

اگر کسی مایل به گردش و تفریح داخل غاری است ابتدا باید نحوه قدردانی و احترام لازم به این طبیعت را بیاموزد و آنرا با شهربازی رایگان اشتباه نگرفته باشد و در ادامه هزینه کافی برای چنین گردشی پرداخت کند که بهترین مکان برای هدف او هم مسلما غارهایی هستند که رسما توریستی شده‌اند.

از سوی دیگر ارایه تعریف غلط ورزش حرفه‌ای از غارنوردی توسط سازمان‌های غیر مرتبط کوهنوردی هم سختی کار را دوچندان کرده است و باعث بروز تفکرات اشتباهی مبنی بر مسابقه، مدال و رقابت ورزشی در این طبیعت شده است.

امروزه شاهد ورود افرادی به غارنوردی هستیم که از غارها فقط عمودی‌هایشان را و از عمودی‌ها فقط عمیق‌ترین‌شان را به قصد شهرت بیشتر صرفا پیمایش می‌کنند.

آنها از یک گروه غارنوردی انتظار اجرای برنامه غیرمسئولانه پیمایش غارهای عمودی کاوش شده را دارند که یک توقع غیر محیط زیستی است.

بهتر است که یک گروه غارنوردی مسئولانه خود را از بروز چنین توقعاتی مصون بدارد و در هر برنامه با توجه به اهداف و تعاریف اصیل غارنوردی اقدام  به اجرای برنامه کند.

 

اصل پنجم:

غارنوردی با کمترین میزان آلودگی و تخریب؛

ما در هیچ صورت و زمانی نمی‌توانیم ادعای عدم آلودگی غارها را داشته باشیم و بگوییم که به روش‌هایی دست یافته‌ایم که هیچ آلودکی و تخریبی از خود به جا نمی‌گذاریم.

هر ورود ما با هر هدفی بخشی از این طبیعت را مورد تاثیر منفی قرار می‌دهد.

بنابراین تلاش ما بر کم کردن میزان تخریب و آلودگی‌مان در حین عبور و فعالیت در غارها است تا طبیعت فرصت بازسازی خود را داشته باشد.

برای اطلاعات بیشتر قبلا روش‌های کم کردن آسیب غارنوردی به غارها را ترجمه و منتشر کرده بودیم.

مطالعات علمی جدید در این راستا به ما می‌آموزد که کجا و و با چه رفتاری در غارها آسیب‌زا هستیم و روش‌های بدست آمده از آزمون و خطا نحوه کم کردن این آسیب را برای ما به ارمغان می‌آورد.

 

اصل ششم:

غارنوردی با تیم کوچک مسئولانه و با تیم بزرگ غیر محیط زیستی است؛

بر اساس اصل اول و پنجم که مبنی بر مفید بودن غارنوردی و کم کردن آسیب ناشی از آنست، ما سعی می‌کنیم برای بستن تیم غارنوردی در برنامه خود فقط به تعداد لازم افراد دارای مهارت مربوط را همراه کنیم.

به عنوان مثال برای یک تیم نقشه برداری از غار حداکثر سه نفر و تیم عکاسی دو نفر کافی است پس تیم ما نهایتا از پنج نفر از افرادی که چنین مهارتی را به حد مطلوب داشته باشند تشکیل می‌شود.

اگر به میزان آلودگی هر غارنورد عددی را تخصیص دهیم، به عنوان مثال ۲۰واحد، یک تیم پنج نفره صد واحد و تیم چهل نفره هشتصد واحد امکان تخریب و آلودگی غارها را دارند. پس اگر همچنان با تیم‌های کوچک به غارها برویم می‌توانیم آینده سلامت آنها را تضمین کنیم.

از طرفی دیگر شما فرضا سی نفر را با خود به غاری می‌برید و آنها تمایل دارند همین خاطره را با باقی آشنایان و اقوام خود تکرار کنند و هر کدام چندین نفر دیگر را همراه می‌کنند و بعد از چند سال غار به شهر بازی تبدیل می‌شود.

 

اصل هفتم

از خودمان شروع کنیم؛

اولین قدم حفاظت از غارها پذیرفتن تاثیر منفی فعالیت خودمان بر روی این پدیده طبیعی است.

مادامی که ما خود را از هر ایرادی مبرا بدانیم و تصور کنیم طیف ما و همفکران ما هیچ تخریب و آلودگی در غارها ایجاد نمی‌کنند و همه تقصیرها گردن دیگران است و انگشت اتهام را مدام به سمت افراد غریبه نگاه داریم اشتباهات تصحیح نخواهند شد.

روند مطلوب درست از روزی آغاز خواهد شد که به رفتارها و انتخاب‌های  نادرستمان پی ببریم و سعی در تصحیح آنها داشته باشیم.

مسلما در این راه هیچ وقت به کمال و صد در صد نمی‌رسیم که چنین وضعیتی ثابت می‌کند که این اصل همیشه بر جای خود استوار است و ما نیازمند دانش بیشتر و روش‌های بهتر به صورت متداوم هستیم.

استفاده از علم و تجربه دیگر همفکران در سایر نقاط دنیا همیشه سرعت بهبود را افزایش می‌دهد.

 

اصل هشتم

صبور باشیم و متانت را پیشه کنیم.

غارها پدیده‌های طبیعی هستند که میلیون‌ها سال قبل از اینکه ما آنها را بیابیم همانجا بودند و میلیون‌ها سال بعد از رفتن ما هم باقی خواهند ماند. برای اجرای برنامه نباید عجول بود زیرا این رفتار هم از ایمنی گروه ما می‌کاهد و هم باعث تخریب طبیعت می‌شود.

یکی از نمونه‌های تاثیر منفی عجله عدم صبر برای اتمام فصل خواب زمستانی خفاش‌ها و ایجاد مزاحمت در این فصل برای این داران مفید یا عدم توجه به فصول پر باران و سیل خیز است.

از دیگر نمونه‌ها عجله برای همنوردی با افراد آموزش ندیده بوده که طی ده‌ها سال باعث تخریب و آلوده شدن هزاران غار شده است.

غارها فرار نمی‌کنند و همیشه همانجایی که شکل گرفته‌اند هستند و نیازی نیست که با عجله به سمت آنها برویم، پس می‌توانیم سر فرصت هم آموزش‌ها و تجهیزات را تکمیل کنیم و هم از ورود در فصول نامناسب برحذر باشیم.

 

جلال زارعی-پاییز ۹۷


آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها